به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران جوان، جهيزيه از آن جهت که لوازم زندگي زوجين هست، تهيه آن بر عهده سرپرست خانواده خواهد بود لذا هيچ ارتباطي به عروس و خانواده‌اش نداشته اما از آنجا که مراسم عرفي، داماد را نيز در فشار گذاشته و هزينه‌هاي تشريفاتي و اضافي بر دوش داماد مي‌اندازد، ديگر نمي‌توان يک طرفه به قاضي رفت.
هزينه خريد طلا، مراسم سنگين عروسي، مخارج سفر ماه عسل و بعضا خريد کادوهاي مناسبتي و عيدي حتي براي اطرافيان و. از اين جمله‌اند که معمولا هم هيچ ارتباطي با شروع زندگي نداشته و تاثير مثبتي هم در روابط زوجين ندارند!
بنابراين در شرايطي مي‌توانيم جهيزيه را از عهده خانواده دختر برداريم که همه هزينه‌هاي اضافي را حذف کنيم. اگر بنا باشد که فشارهاي عرفي ازدواج را کم نکنيم، بهتر همان است که هر دو خانواده در حد توان به ازدواج فرزندانشان کمک کنند.
خريد لوازم خانه به عنوان جهيزيه داماد بيشتر به رسم و رسومات مناطق مختلف بستگي دارد. جاهاي مختلف ايران رسم هاي متفاوتي دارند. در بعضي شهر ها رسم است که داماد چند قلم از لوازم برقي سنگين مثل يخچال، گاز، ماشين لباسشويي و . را تهيه مي کند. در بعضي مناطق خانواده ها با هم صحبت ميکنند و لوازم را با توافق هم تقسيم مي کنند. اين بستگي دارد که شما اهل کدام شهر ايران باشيد و بايد طبق رسم و رسوم خودتان پيش برويد.
اما ما در اين مطلب سعي کرديم ليستي از وسايلي که داماد بايد خريداري کند طبق عرف جامعه و آن چيزي که در بيشتر شهرها رايج هست بنويسيم.
اگر بخواهيم نگاهي به رسومات رايج در گوشه و کنار دنيا بيندازيم و کشورهاي مختلف را از نظر رسومي که در تهيه جهيزيه دارند مورد مقايسه قرار دهيم بدون ترديد بايد بگوييم که کشورهاي آسيايي بيش از کشورهاي اروپايي و آمريکايي به رسوماتي که از گذشته‌هاي دور مرسوم بوده است پايبند هستند.
براي مثال هند از جمله کشورهايي است که در آنجا تهيه جهيزيه از اهميت بسيار زيادي برخوردار است و از اين رو تهيه جهيزيه و قوانيني که در خصوص تهيه آن وجود دارد از عوامل محدودکننده ازدواج دختران جوان بوده است. در کشور هند تهيه کالا‌ها و اجناس مورد نياز و همچنين تامين پول نقد و طلا از طرف خانواده عروس به عنوان جهيزيه نه‌تن‌ها در زمان ازدواج بلکه در مناسبت‌هاي مختلف پس از ازدواج و حتي گاهي تا پايان عمر پدر و مادر فرزند دختر ادامه دارد در واقع در خانواده‌هاي هندي جهيزيه به عنوان راهکاري براي گريز از فقر پسران است.
درگذشته در کشورهاي اروپايي و آمريکايي برخلاف آنچه امروزه در اين کشور‌ها مرسوم است، موقعيت اجتماعي داماد ملاکي براي تعيين مقدار جهيزيه بود و از اين رو افرادي که توانايي مالي چندان خوبي نداشتند هرگز نمي‌توانستند با افرادي از طبقات بالاي اجتماع ازدواج کنند که امروزه هيچ اثري از اين باور ديرينه در فرهنگ کشورهاي اروپايي و امريکايي يافت نمي‌شود، علي‌رغم اينکه اين سنت در گذشته در کشورهاي اروپايي بخشي از حقوق مدني افراد محسوب مي‌شد.
در کشورهاي آسياي شرقي مانند چين، ژاپن، کره و برخي از ديگر کشورهاي آسيايي رسم بر اين است که چند روز پيش از مراسم ازدواج، خانواده داماد هدايايي شامل چاي، ميوه، غذاهاي دريايي و همچنين گوشت را به عنوان هديه ازدواج به عروس هديه ميکنند و در مقابل خانواده عروس هم جهيزيه مختصري که شامل لباس، جواهرات، وسايل آشپزخانه و وسايل دکوري است را به عنوان هديه به داماد مي‌دهند تا اين دو جوان که قصد آغاز زندگي مشترک را دارند بتوانند با مقدمات اوليه زندگي که هر دو خانواده در اختيارشان قرار مي‌دهند زندگي خود را آغاز کنند و تهيه ديگر مومات زندگي بر عهده خود آن‌ها خواهد بود.
در کشورهاي عرب‌زبان حاشيه خليج‌فارس هم تهيه جهيزيه برعهده خانواده داماد است و در اين کشور‌ها هرگونه لوازم و اثاثيه‌اي که از طرف خانواده دختر هديه شود ناپسند تلقي مي‌شود و به اين ترتيب خانواده داماد نه‌تن‌ها مسووليت برگزاري مراسم ازدواج بلکه وظيفه تامين نيازهاي اوليه براي آغاز زندگي مشترک فرزند خود را نيز برعهده دارند.
آنچه جامعه ما را از جوامع غربي متمايز مي‌سازد اين است که اگرچه امروزه در کشورهاي اروپايي و آمريکايي جوانان خودشان مسووليت تهيه لوازم ضروري براي آغاز يک زندگي مشترک را برعهده مي‌گيرند، اما در مقابل در کشور ما جهيزيه قدم فرا‌تر از آماده‌سازي لوازم ضروري و حتي غيرضروري گذاشته است تا جايي که در بسياري از خانواده‌ها حتي مارک کالاهاي تهيه شده به عنوان جهيزيه نيز از اهميت بسيار زيادي برخوردار است و به اين ترتيب در برخي از خانواده‌ها هزينه اختصاص يافته براي تهيه جهيزيه‌گاه به بيش از ده‌ها ميليون تومان افزايش يافته است.
خانواده‌ها وسايلي را در جهيزيه دخترانشان تهيه ميکنند که بسياري از خانواده‌هاي قديمي تنها با بخش کوچکي از آن سال‌هاي طولاني به زندگي مشترک خود ادامه داده‌اند و اين در حالي است که حتي برخي از اين کالا‌ها هيچ‌گاه مورد استفاده قرار نخواهد گرفت و قصد خانواده عروس از خريد اين کالاهاي غيرضروري اين بوده است که به همه نشان دهند جهيزيه کامل و بي‌نقصي را براي فرزندشان تهيه کرده‌اند!
اگر قرار به اصلاح تهيه جهيزيه و برگزاري مراسم عرفي باشد، بهترين پيشنهاد براي تامين جهيزيه را مي‌توانيم در سنت پيامبر بيابيم:
پيامبر اکرم (ص) جهيزيه را از دارايي شخصي حضرت فاطمه (س) تامين فرمود، همان دارايي‌اي که تحت عنوان مهريه از داماد گرفته شده بود: على (ع) فرمود که بنا به دستور رسول خدا (ص) سلاح جنگى خويش را به چهار صد و هشتاد درهم فروختم و پول آن را (بابت مهريه) در اختيار پيغمبر اکرم (ص) گذاشتم. پيغمبر اکرم (ص) مشتى از آن مبلغ را به دست مبارک برداشت و به «بلال» دستور داد تا بوى خوش (عطر و طيب) از آن بخرد. و مبلغي ديگر هم به ديگران داد تا جهيزيه حضرت زهرا (س) را فراهم نمايند.
به اين صورت جهيزيه با حلال‌ترين مال يعني مهريه تامين شد و علاوه بر آنکه هزينه جديدي بر گردن مرد بار نشد، مهريه نيز نقدا در ابتداي زندگي پرداخت شد. ضمنا بدان جهت که هزينه جهيزيه، در اين روش از مال شرعي خود زن پرداخت مي‌شود حق انتخاب و تدبير با خود اوست و سليقه خود عروس لحاظ مي‌گردد.
درباره این سایت